جداسازی و بهینه سازی باکتری های تولید کننده آنزیم آسپارژیناز در بستر جامد با استفاده از روش plackett-burman

زمینه و هدف: این تحقیق به روش تخمیر در بستر جامد به منظور بررسی انواع بسترهای جامد در تولید آنزیم آسپارژیناز توسط سویه ی جداسازی شده از منطقه لاکان استان گیلان از جنس باسیلوس انجام گردید. روش بررسی: در این بررسی تجربی جهت جداسازی باکتری های تولید کننده ال آسپارژیناز از محیط کشت m9 استفاده شد. جهت غربالگری در بستر جامد از بسترهای مختلف سبوس برنج، ساقه برنج، سبوس گندم و ساقه گندم به عنوان منابع کربن و همچنین از عصاره مخمر، پپتون، آسپارژین، تریپتون به عنوان منابع نیتروژن استفاده شد. جهت بهینه سازی محیط کشت و بررسی اثر منابع کربن و نیتروژن بر میزان تولید آنزیم آسپارژیناز با استفاده از روش plackett-burman تعداد 12 آزمایش در 2 سطح طراحی شد؛ سپس انواع بسترهای جامد با تغییر فاکتورهای تأثیرگذار در تولید آنزیم مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بهترین بستر جامد، بستر سبوس برنج و بهترین منبع ازت آسپارژین، بیشترین تأثیر را در افزایش تولید آنزیم از خود نشان دادند. بهترین شرایط تولید آنزیم به دست آمده در بستر جامد در میزان غلظت سبوس برنج 5/1% وزنی/ وزنی و میزان غلظت آسپاراژین 5/0% وزنی/ وزنی و دمای 30 درجه سانتی گراد و به مدت زمان 72 ساعت به میزان 24/69 واحد آنزیم بر گرم مشاهده گردید. نتیجه گیری: در این تحقیق میزان تولید آنزیم با استفاده از سبوس برنج به عنوان منبع کربن در بستر جامد پس از بهینه سازی نسبت به شرایط بهینه سازی نشده افزایش قابل ملاحظه داشت